ZBIERAJ PUNKTY I WYMIENIAJ NA NAGRODY WIĘCEJ
ogrodyhildegardy.pl
ogrodyhildegardy.pl
Tradycyjne receptury wg. Św. Hildegardy od trzech pokoleń

O diecie św. hildegardy

O diecie św. Hildegardy
Wskazując na wiele środków leczniczych, święta Hildegarda na pierwszym miejscu stawia profilaktykę poprzez odżywianie, zgodnie z dewizą Hipokratesa: „ niech pożywienie będzie twoim lekarstwem” Kuchnia radości jak zwykła o niej pisać św. Hildegarda naprawdę odżywia, oczyszcza wątrobę i jelita, usuwa „czarną żółć”, daje czystą krew oraz radosnego ducha. Hildegarda prowadzi nas z całą prostotą ku pożywieniu, które może obudzić naszą siłę życiową.

Unikaj wysoko przetworzonej żywności

To, co jest dobre dla jednego, niekoniecznie jest dobre dla kogoś innego. Św. Hildegarda opowiadała się za różnorodną dietą, zmieniającą się w zależności od budowy ciała (szczupła lub otyła…), od stanu zdrowia, od wieku, od pory roku. Innymi słowy dieta powinna być skrojona na miarę.

Dla Hildegardy wszystko jest również kwestią „równowagi humoralnej”, ponieważ człowiek musi zawierać „odpowiednią ilość wilgoci w sobie”, podobnie jak ziemia. Ta równowaga jest utrzymywana poprzez odpowiednią proporcję żywności, która jest gorąca, zimna, sucha i mokra, ale także dzięki naszym dobrym myślom i działaniom. Dlatego zaleca, aby podczas posiłku zawsze pić trochę wody (lub wina) i dodawać do potraw sos (winegret, sok mięsny, bulion warzywny), aby uniknąć zaleganie suchych potraw w żołądku, co zakłóci trawienie. Ocet winny posiada właściwość utrzymywania prawidłowego PH w żołądku i jelitach, a także zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi w tętnicach.
O diecie św. Hildegardy
O diecie św. Hildegardy

Zdrowa żywność św. Hildegardy

Królowa zbóż według Hildegardy z Bingen to „orkisz - doskonałe ziarno, ciepłe z natury, duże i pełne mocy i słodsze od wszystkich innych zbóż: daje dobre mięso i krew, a radosnego ducha.” Pierwsze ziarno typu orkisz pojawiło się już w X wieku p.n.e, następnie zostało porzucone na rzecz pszenicy ze względu na wydajność plonu. Święta Hildegarda wskazuje na orkisz , nie pisze nic więcej; to znaczy wszystkie pszenice z łuską, które po łacinie nazywa „spelta”, co oznacza „odziana”. Nie należy mylić ich z „triticum spelta”, które oznaczałaby wtedy tylko duży orkisz. Słowo „spelta” w czasach Hildegardy oznacza zatem całą pszenicę oplewioną czyli samopszę, płaskurkę oraz duży orkisz. (więcej informacji na ten temat znajdziesz tutaj).

Ziarna te zostały ponownie odkryte około trzydzieści lat temu, mówi się, że gluten w nich zawarty jest bardzo dobrej jakości i nie atakuje bariery jelitowej. Specjaliści zalecają samopszę, płaskurkę lub niehybrydyzowany orkisz od certyfikowanych producentów (nie krzyżowany z pszenicą). Bardzo przyswajalny, bogaty w minerały, mikroelementy, witaminy i prebiotyki. Orkisz jest również cennym środkiem przeciwzapalnym i naturalnym antydepresantem, jednocześnie stymulującym układ odpornościowy. Do spożycia pod różnymi postaciami: owsianka, chleb, ryż, makaron czy ciasteczka.